Anak, Rakelek eta Miguelek eguneko zurrunbiloa noiz baretuko zain ematen dute bizitza, eta patxaranaren gozotasunean bilduta, eusten dien sarea elkarrekin ehuntzen jarraitu ahal izango dute. Idi-buru batek zaintzen ditu ilunpetan — gorputz gaixo baten itzala ezkutatzen duen bezalaxe —, eta ez oso urruti, Paradise dute, bere erreserbekin, bere moketa hormetan eta bere pista, non galarazitako desioak dantzara irteten diren. Haratago hiria dago, giro berriez beteta, arrotzaren nerbio-aireaz, modernitatearen kokapenez.

Mundu oso bat sartzen da baldosa gorrien eta Gloriaren azazkal koipetsuen artean, zeinaren historian aldi baterako ateetatik barrena sartzen baikara. Pertsonak dira haien oinarria, hoztu bezain laster erretzen diren zimenduak — konplizitate-uneetan, ezkutatzen diren indarkeria-markak, partekatutako lan-orduak edo tarteka mututzen diren elkarrizketak —, horrela, agian, berriak sortzeko. Lehen eleberri ospetsu eta adimentsu honek arrastoa uzten du.
Jatorriz euskaraz argitaratua, harrera beroa izan zuen publikoaren aldetik, eta kritikak jatorrizko hizkuntzan. Eleberri honek denboran aurrera eta atzera egiten du, euskal ingurune industriala erakutsiz, tximinien eta kearen grisa, zeinetatik pertsonaia ezberdinek bidea egiten duten. Nerea Ibarzabal Salegik hitzekin filmatzen ditu iragan hurbilaren nondik norakoak