Arkitekturak, bere sorkuntza-prozesuan, beti behar izan ditu proiektuak ulertzen eta aztertzen lagunduko zuten konposizio-materialak. Obra egin ondoren, material horiek garrantzia galtzen dute eta bigarren planora pasatzen dira. Hala ere, sorkuntza-prozesua askotan agertzen da dokumentu horietan, bere aniztasun eta konplexutasun guztiarekin, eta arkitektoari bere ibilbide profesional osoan laguntzen dio.XX. mende hasierako museofobia futuristak eta bi mundu-gerren ondoren egindako kultura-hausnarketak nazioarteko museo-boom batean amaitu zuten. Orduan, dokumentu arkitektoniko horiek berriro ere interes berezia izan zuten, eta arkitekturako museoak eta artxiboak sortu ziren, material arkitektonikoak biltzeko zeregina sendotu dutenak.EHAEOren (Euskal Herriko Arkitektoen Elkargo Ofiziala) lanbide-eremuan, elkargoen egoitzak izan ziren dokumentu mota horien guztien administrazio-bilketako protagonistak. Udaletan, aldundietan, autonomietako edo estatuko erakunde politiko administratiboetan mota horretako dokumentazio ugari dago. Lan hori unibertsitateetan egindako jarduerarekin osatu da, prestakuntza-, ikasketa- eta ezagutza-gune gisa. UPV/EHU, bere Arkitektura Eskolaren bidez, zeregin horretan inplikatu da, eta liburu hau egindako lanaren erakusgarri da.