Arturoren uhartea eleberri ahaztezina da, irakurlea murgilarazten du Arturo izeneko nerabe baten bizitzan eta emozioen esnatzean bidaia batean bezala. Napolitik gertu, Procida uhartean, ingurune isolatu eta ia mitiko batean hazten da, aita urrun eta misteriotsu batek eta ama baten absentziak markatua. Bere izaera eta munduaren ulermena bakardadearen eta fantasiaren bidez eratu du. Amaorde gazte baten etorrerak asaldatu egiten du bere unibertsoa, eta maitasun sentimenduen, jeloskortasunaren eta bere bizitza betiko aldatuko duten aurkikuntzen zurrunbilo konplexua sortzen du.
Elsa Moranteren narrazioa poetikoa da eta iradokizunez betea. Uhartearen esentzia eta Arturoren barne-gatazkak sentiberatasun bikainez uztartzen ditu. Egileak lirismoa sakontasun psikologikoarekin nahastea lortzen du, giza izaeraren alderdi ezkutuenak azaleratuz. Italiako literaturaren klasiko hau nerabezaroaren erretratua izateaz gain, bakardadeari, desirari eta maitasunaren botere eraldatzaileari buruzko gogoeta ere bada. Bere prosaren edertasunak eta istorioaren indar emozionalak denboraz kanpoko lan hunkigarri bihurtzen dute Arturoren uhartea.